بررسی تاثیر اسانس آویشن شیرازی، کلرهگزیدین و هیپوکلریت سدیم بر انتروکوکوس فکالیس و کاندیدا آلبیکنس (مطالعه آزمایشگاهی)

سابقه و هدف:در استفاده بالینی از داروهای شتشودهنده کانال، ماده‌ای که سمیت کمتر و کارآیی بیشتری دارد مطلوب‌تر است.  بنابراین هدف مطالعه عبارت است از بررسی تاثیر اسانس آویشن‌شیرازی، کلرهگزیدین و هیپوکلریت‌سدیم بر انتروکوکوس فکالیس و کاندیدا آلبیکنس مواد و روش‌ها:در این مطالعه آزمایشگاهی 54 نمونه از میکروارگانیسمهای مورد مطالعه بر اساس روش کربی‌بائر بر روی محیط Muler Hinton Agar  کشت سطحی داده شدند. دیسکهای کاغذی با غلظتهای اسانس آویشن‌شیرازی  100 میلی گرم  بر میلی لیتر و 50 میلی گرم بر میلی لیتر و کلرهگزیدین 2/0 و 1/0 درصد و هیپوکلریت‌سدیم  1درصد آغشته شده  و روی محیط کشت قرار داده شدند. 48 ساعت پس از کشت، هاله عدم رشد برحسب میلی‌متر اندازه‌گیری شد. داده­ها توسط نرم­افزار آماری SPSS و بوسیله آزمونهای آماری  ANOVA و   Tukeyمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها:در مورد انتروکوکوس فکالیس به ترتیب هیپوکلریت سدیم، کلرهگزیدین  2/0%، آویشن شیرازی 100 میلی­گرم بر میلی­لیتر و کلرهگزیدین 1/0% و اسانس آویشن شیرازی 50 میلی­گرم بر میلی­لیتر، بیشترین قطر هاله عدم رشد را داشتند که به ترتیب به میزان: (41/0±1/19)، (47/0±1/16)، (29/0±5/13)، (63/0±4/13) و (39/0±6/10) بود و اختلاف معنا داری بین گروههای مختلف و محلولهای مورد بررسی با منطقه مهار رشد باکتری دیده شد.(P=0.0001) نتیجه‌گیری:به نظر می رسد، در مورد انتروکوکوس فکالیس بیشترین قدرت مهاری مربوط به هیپوکلریت‌سدیم بود، اما در مورد  کاندیدا آلبیکنس غلظت 100 میلی گرم اسانس آویشن‌شیرازی دارای بیشترین قدرت مهاری بود.